Şunun şurasında sandık başına gitmeye on gün kaldı. Şu sıralarda yayımlanan kamuoyu araştırmalarının seçmenlerin nabzını büyük çapta yansıtması beklenir. Birbiri ardına açıklanan anketler var ve herbiri bir başka telden çalıyor.
İktidarın amiral gemisi sayılabilecek gazetenin internet sitesinde, ilk haber olarak, daha önce, gazetenin yayın yönetmeninin ‘en güvenilir’ ilan ettiği araştırmacının kısmi anket sonuçları yer alıyor.
Sonuçları duyurulan il ve ilçelerin çoğunda, tahmin edilebileceği üzere, iktidarın iki partisinin adayları önde görünüyor.
Olamaz mı? Olabilir elbette. Seçmen bu, gönlünün istediğine oyunu verir; gönlü hala AK Parti’deyse, oylar da ona ve ortağına gidecektir.
Çok sayıda parti bu seçimde belediye başkanlıklarına aday gösterdi; ancak diğer partiler de seçimin aslında iki parti -AK Parti ile CHP- arasında bir yarış olacağını biliyor. Bazı il ve ilçelerde, daha seçilebilir aday bulup aday göstermiş olanlar varsa, onlar elbette aradan sıyrılabilir; ancak bu durum da seçimin aslında iki parti arasında geçeceği gerçeğini değiştirmeye yetmez.
Az bir süre kala sorulmasında yarar gördüğüm bir soru var: Geçen yerel seçimde -2019’da- aralarında İstanbul ve Ankara’nın da bulunduğu 12 büyükşehiri kazanmış olan CHP, bu seçimde de aynı başarıyı -hatta daha da ileri giderek- gösterebilecek mi?
‘‘Daha da ileri giderek’’ dememin günün özelliğine bağlı bir sebebi var: Ekonomik durum… Türkiye, benim gözlemcisi olduğum uzun yıllar boyunca, pek az seçime bugünküne benzer bir ekonomik kriz içerisinde gitmişti.
Batı ülkelerinde bizdekine benzer bir sorunlu durumda iktidarlar mutlaka değişir; yerel seçimlerde de muhalifler iktidarın adaylarına nal toplatır.
En son örnek İngiltere. Geçtiğimiz hafta yapılan kısıtlı ara seçimde iktidar adayları kaybetti. İlk gidilecek genel seçimde de, ülkeyi 2010 yılından beri tek başına yöneten Muhafazakar Parti’nin iktidarı kaybedeceğine iddiaya girebilirsiniz.
Geçmişte, bizde de, benzer ortamlarda, güçlü gö...

YAZININ DEVAMI